Гульчачак Доминова

“Язмыш синең тез астына китереп сукса, егылмас өчен якасына ябыш. Утларга салса – үзең аннан көчлерәк ян, шулвакыт аның кызуын сизмәссең. Суларга ташласа – күбек булып өскә күтәрелмә – асылташ булып төпкә бат, ялтыравыңны күреп, чумып алырлар... Карурманнарда адаштырса – кояшка карап юл сайла. Ташлар белән бастырса – чишмәгә әверелеп, иреккә ургы. Җилкәнеңне җилләр екса – йөрәгеңне җилкән итеп күтәр”