Just Canada

Была в сети 09:01:57 11.11.2024 с android
Рвусь из сил, из всех сухожилий, но сегодня- не так как вчера. обложили меня, обложили. но остались ни с чем егеря...жажда жизни сильней
Основная информация
Пол: Женский
Семейное положение: не замужем
Контакты
Город: Гомель
VK: jcanada
Жизненная позиция
Полит. предпочтения: монархические
Личные интересы
Деятельность: Покорение мира, пока санитары не видят)))))))))))))))))))))))))
Интересы: жизнь во всех её формах и проявлениях
Любимые игры: ХОККЕЙ
О себе: Дэман Позняю ноччу з бяссілымі зорамі стылымі, Калі ў глыбокіх дварах паміраюць вятры, - Сеў на акно чалавек з кажановымі крыламі, Месяц і зоры гусцеючым ценем закрыў. Складваў і знову выпростваў ён крылы маўклівыя, З іх вандраванняў міжзорных счышчаючы пыл. Крылы як веер былі, як паніклыя косы алівы, І як пагаслых ад стомы камет пацьмянелых снапы. - Хто ты? - спытаў у яго. - А нашто табе ведаць аб гэтым? - Што ты? - Я кветка і зорка. Пагоня і бег. - Зараз адкуль? - Я... забыўся на тыя планеты. Дзе абпякаў мае крылы агонь, дзе завейваў іх снег. - Што ты пабачыў? - Тупых катаклізмаў раскаты, Зло і пяшчоту, пажар і спакойны заліў. - Ўсё гэта можна пабачыць на гэтай праклятай, На блаславёнай, на сонечна-змрочнай зямлі. - Што ты запомніў найбольш? - Ледзяныя абшары свабоды, Дзе сумнявацца даводзіцца ў сэнсе самога быцця, І каля Альфы Цэнтаўры грыбы вадародныя, А ў Магеланавай Хмары няпэўныя іскры жыцця. Ёсць там планета, што Антызямлёй называюць, Чорная прорва за ёю. І там, у здрадлівай імгле, На двайніка твайго вораг з кінжалам чакае, І з антыкуляй, што дрэмле у антыствале. - Дэман мой, што ж не сабраў ты апошнія сілы, Каб двайніку сніліся вершы, каханне, спакой? - Але ж цябе на зямлі гэтай, дружа, таксама забілі Слабай жаночай рукою, каханай рукой. - Дух дасканалы занадта, ўсю горыч ты зведаў. Што ж уратуе жыццё? Ратуй мяне, дружа, або Вырві з мяне ледзяную самоту ўсяведання, Дай мне няведанне простых і простых любоў. Ўсё асляпленне кахання, эльбрусы яго і галгофы, Люд, што гібее ў агні, сэрца, што гіне ў агні, - На іх, вазьмі іх сабе разам з гэтымі строфамі, Што разумеюць усё і нічога не могуць змяніць. У чалавека ўначы ўсміхнуліся змрочныя вочы: - Просіш аб чым? Пагасіць твой апошні маяк? Хлусіш нашто? Ты ж не хочаш збавення, не хочаш. Лепшаю песняй тваёй стала пакута твая. Мужна ў цемру глядзі і трызні аб вечнай радзіме, Трызні аб шары зямным і пакутвай далей і далей, Пакуль не згасла зямля, пакуль чыстае неба ад дыму. І пакуль гібель твая дрэмле ў нейчым ствале. Когда ты собирёшься шагнуть в пропасть, задумайся, есть ли у тебя человек,который схватит твою руку в последний момент...
Любимые цитаты:
Хочу жить так, чтобы у меня была свобода посылать всех на хуй)))

Фотографии пользователя

0

    Поделиться страницей с друзьями