Клара Мяжэвіч

"Любоў вялікія рэчы чыніць". Бл.Эдмунд Баяноўскі ******************************************* Мт 5 ******************************************* Дз 2 **************************************** "любоў, якую аддаеш - гэта адзіная, якую маеш" ******************************************* Panie, to ja, powracam z daleka spragniona cienia Twojej obecności. Czy pozwolisz mi usiąść przy Tobie ? Wiem, znowu odeszłam tak daleko... Podchodzisz tak cicho - jak pocieszający przyjaciel. Tulisz mnie do siebie i wszystko zanurza się w cień miłości. Teraz, gdy w upragnionym Twym cieniu usiadłam - ukryj mnie na zawsze w sobie. ******************************************** "Для некаторых тваё жыцьцё можа быць адзінай Бібліяй, якую прачытаюць" Pierwsza Komunia z białą kokardą jak w śniegu z ogonem ptak ufaj jak chłopiec z buzią otwartą BOGU SIĘ MÓWI "TAK" Nie rycz jak osioł nie drżyj jak żaba wytrwaj choć nie wiesz jak choćby się cały kościół zawalił BOGU SIĘ MÓWI "TAK" Miłość zerwaną znieś jak gorączkę z chusteczką do nosa w łzach święte cierpienie pocałuj w rączkę BOGU SIĘ MÓWI "TAK" ************************************** Ten którego kochają zostanie zbawiony choc kocha się dlatego że się nie rozumie niekiedy tylko ogarnia zdumienie jakby się księżyc rozebrał do naga ten którego kochają zostanie zbawiony ile razy błądziłeś ale ktoś cię kochał czekał na ciebie w oknie bo oddech pozostał na szybie ile razy grzeszyłeś-łza cię uzdrowiła a miłość jest już czysta gdy przy końcu płacze i jak lew nieśmiało tyłem sie odwraca jeśli bliskich zabraknie sam Pan Bóg przygarnie powie ślimak zamyślony rozpacz stara kłamczucha co rozrabia na dnie czas już poza czasem słowo ponad słowem gwiazda co przez okno chce cię stuknąć w głowę łotr na trzech gwoździach za nas powieszony ten którego kochają zostanie zbawiony /ks.J.Twardowski/ ******************************************* Zmęczony burz szaleństwem jak statek pijany Już niczego nie pragnę, jeno wielkiej ciszy I kogoś kto zrozumie mój żal nienazwany Kogoś kto mą bezsłowną tęsknotę usłyszy Kogoś kto jasną duszą życie mi przepoi Iż bym w spokoju bożym wypoczął po męce Kogoś kto rozszalałe serce uspokoi Kładąc na moje oczy miłosierne ręce Idę po szczęście swoje, po ciszę - do kogo? Którędy? Tak jak ślepiec zwyczajnie przed siebie I wiem że zawsze dojdę, którą pójdę drogą Bo wszystkie drogi moje prowadzą do Ciebie... *************************************************